«خیلی‌ها دارند برای اربعین، پیاده می‌روند کربلا.
پارسال بود که تعریف می‌کرد از قول رفقایی که برای عکاسی رفته
بودند آن‌جا و صحنه‌های غریبی دیده بودند.
غریب‌ترین‌شان برای من، تصویر آن مردی بود که آن‌همه راه پیاده
آمده بود و رسیده بود مقابل حرم، سلامی و سر خم‌کردنی و بعد هم، همه‌ی راه آمده را
بازگشته بود.
هرچه می‌خواهی بگو، اما من حسادت می‌کنم به حال آن مرد؛ به
آن استواری ایمان، به آن فروتنی، به آن سکوت و به آن هیچ نخواستن، جز لحظه‌ای تماشای
محبوب، از دور.»
...
می‌بینی؟
گفته «خواهی بیا ببخشا، خواهی برو جفا کن»، هیچ حد وسطی هم نگذاشته،
هیچ راه برون‌رفتی، هیچ تخفیفی.
...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر