.

آدم نمی‌داند آخرین بار کدام است. آدم نمی‌داند تا کی فرصت گفتن، شنیدن، دیدن و بوییدن و لمس کردن دارد.

آدم خوش‌بخت است اگر آخرین‌بار فریاد نزده باشد، نشنیده باشد.

اگر دستش را به زور از دست او نکشیده باشد بیرون، اگر دستش به تمنا مشت نشده باشد میان خودش سرآخر.

خوشبخت است اگر آخرین‌بار در را نکوبیده باشد، اگر صدای کوبش در و خالیِ سکوتِ بعدش، روی سرش آوار نشده باشد.

اگر آخرین نگاهش، نگاه دور و دزدیده‌ی آن‌سوی خط دشمن نباشد، اگر آخرین کلامش، زنجیر مختصری از کلمات مجبور و غریبه نباشد.

...

آدم خوشبخت است اگر بتواند این کلمات را بنویسد و نبارد.

اگر این کلمات را بخواند و نگرید.