پای دلت ایستادی؟
پایت نمی‌ایستد.
بازی یک‌طرفه است و هربار خودت تنهایی باید با حس سمج و بی‌انصاف حماقت بجنگی.
و این‌که انتخاب کنی این را دوباره و چندباره، یا نکنی، سنگ محک من است که شکست‌خورده‌ای از زندگی یا نه.
پایت نمی‌ایستد.
بازی یک‌طرفه است و هربار خودت تنهایی باید با حس سمج و بی‌انصاف حماقت بجنگی.
و این‌که انتخاب کنی این را دوباره و چندباره، یا نکنی، سنگ محک من است که شکست‌خورده‌ای از زندگی یا نه.
۳ نظر:
درسته..پام نمی ایسته و من هربار به ناچار از ندانستن نوع دیگری از بودنم، تن به تلاش و جنگ دوباره میدم..
من از خوانندگاه قدیمی شاید ده ساله وبلاگ شما هستم دلم برای قطعه شعرهایی که می نوشتید از شمس لنگرودی، از قیصر، احمد رضا احمد، دلم برای نوشته هایتان تنگ شده. ممنون بخاطر همه اون احساس قشنگ
من ممنونم از محبت کلماتتون.
ارسال یک نظر