آدم‌هایی که ازشون دور می‌شی، دو دسته‌ن. یه دسته اونایی که دلت نمی‌خواد اگه اتفاقی تو خیابون دیدنت، همون لباسای قدیمی‌ت تنت باشه. دلت می‌خواد یکی دیگه باشی، جز اون‌که آدمه اون‌موقع‌ها دیدتت، جز اون که تو دنیای اون بود.
یه دسته هم، اونا که دلت می‌خواد وقت دیدار اتفاقی‌شون، همون تنت باشه که امضات شده، همون مانتو چارخونه سبزه، همون تی‌شرت نرمالو کهنه‌هه که کنار آستینش رو رفو کردی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر